صليبون سجايون پيا
اکرَ آزمايون پيا
بغاوت جا نعرا هڻي
ڪسڻ کان ڪَنايون پيا

اسان جڏهن ڀي قرار ڳوليو،
اداس چهرن ۾ پيار ڳوليو.
نگاهَه تنهنجي شراب خانو،
اسان اجايو، خمار ڳوليو.

ڄامشوري جي ڪوئل تون آن ڇوڪري
بند وسڪيءَ جي بوتل تون آن ڇوڪري.

هاڻ ته هن ڌرتيءَ تي سڀ کان
خواب وڏا ڏوهاري آهن
آزاديءَ جا خواب، اُنهن تي
بَند اڳي کان ڀاري آهن

ڪڻا کنيم ڪيچ مان، کليا تنھنجا کيت
مون وٽ مڙئي بيت، تو وٽ آھن آيتون

اسان جيئن به جيئي ڀلا ڪو جھان ۾،
سدائين نشان تي سدا امتحان ۾.
ڪڏهن آنڌي الڙي، ڪڏهن ڪڙڪي بجلي.
ڪٿي ڪک رهيو آ منهنجي آشيان ۾.

ھي موکي جو ماڳ، پر نہ موکي ماڳ ۾
ڏنو ڪنھن ڏھاڪ، ڏکريي کي ڏيھہ ۾

شھرن مزاج بدليا، خنجر وڪامجي ويا
گل ڪونہ ڪنھن خريديا، پٿر وڪامجي ويا

پيالو پيتل ھجي، گھوڙو ڪونتل ھجي
حسن ھوٽل ھجي، اُتي کيچل نه ھجي

قدم قدم تي ھجومِ رندان، نظر نظر ۾ شراب خانا
ڪري ويو ڪير بارشِ مئہ، خمار آلود ٿيا زمانا

جت پکي نہ پير، تت ٽمڪي باھڙي
ٻيو ٻاريندو ڪير، کاھوڙڪي کير ري

هيءَ ڪراچي ڪنهنجي ناهي آهه ڪلاچي سنڌ
آهه اسان جو پنهنجو عُضوو آهه اسانجي جند