ڏاڍي ٿڌي پر ڏاڍي ڏُکي پڻ،
تون ڄڻ گورک ٽڪري آهين.
روز هوا جو رقص ڳلين ۾،
سونهن سُروپ جي نگري آهين.

عزيز ڪنگراڻي

گهڙيال وڳو، يا وقت ڀڳو
روپوش ڏوهاريءَ وانگر

شيخ اياز

نئون هي جو دستور لکجي پيو ٿو
اسان لئه نئون سور لکجي پيو ٿو
قلم آ جلادن جي هٿ ۾ اچي ويو
غلامي جو منشور لکجي پيو ٿو

آصف جوڻو

ڪڙو چوان ڪيئن، موکي ھٿان جو مليو
ويھ ويترو تيئن، جيئن جيئن ترو ويجھڙو

شيخ اياز

لڳين ٿو پيار جي قابل، ڀلي محبوب ماڻا ڪر
موھي آ تو ڪيو مائل، ڀلي محبوب ماڻا ڪر
لڳائي جان جي بازي، سھائي سر بہ اي سھڻا
ھميشہ لاءِ ڪبي حاصل، ڀلي محبوب ماڻا ڪر

اعجاز شاھ راشدي

سنڌڙي کي سيباءِ اياز،
تنهنجو گيڙو ويس غزل.

شيخ اياز

مڃان ٿو مون ۾، سڀئي عيب، ساريون ڪوتاهيون،
وَرهين کانپوءِ مليو آن، اهي حساب نه ڪر

اياز گل

ھتي ڏوھي کي چھبڪ جا بہ پئسا پاڻ ڀرڻا آھن
اوھان جي شھر ۾ دادن، سزا ڏاڍي مھانگي آ

دادن ثقلين لاشاري

ياد اُداسي تنهائي
زندگي مسلسل ڄڻ ته
ڪنهن وئشيا جي رُسوائي

ڊاڪٽر سلمان علي

جتي چنگ چارڻ وڄايو ھوندو
اتي سر ڏنو ڪنھن اڌارو نہ ھوندو

منصور قادر جوڻيجو

سينڌ سُرمي کانسوا سونهن نه وڻندي آ ڇا؟
سينڌ سُرمي کانسوا ڇو نه اچين ٿي مون ڏي

شيخ اياز

جا جاڳائي جيل، جوت منھنجي جيءَ جي
وانگين ويل سويل سائي رھندي سوجھرو

ابراھيم منشي