ٻه سارون به تو کان سنڀاريون نه ٿيون
اڪيلايون توکان گذاريون نه ٿيون
هيڏي عشق ۾ ڪي صليبن تي ٽنگيا
۽ توکان وفائون به واريون نه ٿيون

اونداهين سان جا ويڙھ ٿي آ
انهيء ۾ منهنجو به ڪجھ حصو آ۔
توڙي جو سج چنڊ ڪي ٻيا ها۔
توڙي مٽيء جو مان ڪو ڏيئو هان۔

مان پنهنجي جوهر ۾ معرڪو هان،
سڃاڻو مون کي مان حوصلو هان۔
اي جنگجوؤ ! مون کي به نيئو،
مان جوش آهيان مان ولولو هان۔

واعظ ڪن تنهنجون اکيون محبت تي
کين منهنجي اکين جو منبر ڏي

اچو سنڌ اڏيون سمبارا جي ساڳي
جتي ناچڻيون ڪڏهن ڪاريون نه ٿيون

رب لکم دينکم ولي دين لکيو
ڪافرن سان وڙهو اُمتي ٿو لکي
سوچ تو جي ڏني، مون به پڇيو کڻي
پوء ڇو فتويٰ ملو ڪفر جي ٿو لکي

وقت جي اڄ واڳ موڙي پوء اٿون۔
ڪي وفا جا علم کوڙي پوء اٿون۔
ها اڃا ڪجھ شام ڍلجي رات ۾۔
هوء پنهنجا وار ڇوڙي پوء اٿون۔

هن صديءَ جو ڀوڳ هي سڀئي ٻڌو
باغي آهي پر گهرن ۾ ٿو رهي

مئخاني ۾ جيڪي به ھئا گڏ تو سان سي مدھوش ھئا.
مئخاني کان ڪجھ اڳيان ئي مقتل ۾ مون سرفروش ڏٺا.

نئون هي جو دستور لکجي پيو ٿو
اسان لئه نئون سور لکجي پيو ٿو
قلم آ جلادن جي هٿ ۾ اچي ويو
غلامي جو منشور لکجي پيو ٿو

مڌ اکين مان، چپن مان ڪوثر ڏي
هن دفعي هر دفعي کان بھتر ڏي
برف جي ڏيھ جو مان ماڻهو هان
باھ جھڙو گرم ڪو ڀاڪر ڏي

ڪجھ اکين ۽ ڪجھ چپن ۾ هو عيان
جام هڪڙو ٻن حصن ۾ ٿو رهي
سڏ ڪري مون کي پتنگن هي چيو
عشق هيڏي ڏس مچن ۾ ٿو رهي

هي مقتلن ڏي سفر شعوري
ڪيو اٿم اي تماش بينو۔
متان ڪو سمجهي ته ناگھاني
ڪو واقعو هان ڪو حادثو هان۔

ڇڻيو جو زرد پن آهي نه ان جو ڪو وطن آهي۔
نه ان کي رت جياريندي ، نه ان جو ڪو چمن آهي۔

وري تاڻي بندوق بيعت گهرن پيا
نئون ڪو ته عاشور لکجي پيو ٿو
وري دار رونق گهري وحشتن کان
لڳي ٿو ڪو منصور لکجي پيو ٿو

ڇا هي رازق ايڏي مفلسي ٿو لکي؟
ٻار بکيو خدا ڏي چٺي ٿو لکي۔
صبح بک کان شروع،رات بک تي ختم۔
ڪير تقدير هيء اڌرنگي ٿو لکي؟

جي ويڙھه لاء اُپاءُ ٿيندو
ته پوء وطن جو دفاع ٿيندو
جي سيني سامھون جي گهاو ٿيندو
ته پوء وطن جو دفاع ٿيندو

هِتان جو شامل هُنن صفن ۾
وطن کان غافل هُنن صفن ۾
هي وقت پيرو کڻي ٻڌايو
اوهان جو قاتل هُنن صفن ۾

مون اکين جي صحيفي تي آندو ايمان
مان نه قائل ٻئي ڪنهن به دستور جو

منھنجو توڏي اچڻ، بي سبب نہ آ
ياد جي تند، تو ڇڪي ھوندي ضرور

هي مذهب ماٺ ۾ سارا اسان جي عشق ڳالهايو
عقيدا ڪيڏا ويچارا اسان جي عشق ڳالهايو
ڪري طاغوت جي بيعت رهيا چپ صاحب منبر
انا الحق جا هڻي نعرا اسان جي عشق ڳالهايو

تو ختم شد لکيو منهنجي نالي پٺيان
مون ته ساهي پٽي پئي ڪشالي پٺيان
منهنجو نالو ئي اتساھ جو هو سبب
قافلا پيا جڙي مون حوالي پٺيان

ڪا نه گونجي انا الحق سندي ڪا سدا
لاش لڙڪيو نه آ اڄ جي منصور جو
جي نه موسيٰ ڪا تجلي ڏسڻ ها گهري
ڇا ذڪر ڪو ڪري ها ڪڏهن طور جو؟