تو ڇا ته ڏٺو آ اربيلا،
اي چنڊ ٻُڌا هِن ويڙهي ۾!
ڪنهن ذلف ورايا شامن جو،
ڪنهن وسڪارن جي چيچ جھلي؟

شھرن مزاج بدليا، خنجر وڪامجي ويا
گل ڪونہ ڪنھن خريديا، پٿر وڪامجي ويا

چاھيان ٿو ڪا رڙ لکان مان
نفرت جي اوگهڙ لکان مان

بي خوف ڪھاڙي جو سڏ آ
محبوب! پڇاڙي جو سڏ آ
سڀ ھلنداسين ڪنھن مقتل ڏي
تاريخ اگهاڙيءَ جو سڏ آ

دل مُسافر خاڪ ڏي هَلجي کڻي،
هَل، وڃايل ڪاڪ ڏي هَلجي کڻي.