اسانجا ڪافراڻا ڪم، نه ئي پنھنجي نمازي دل مڃايوسونس ڪيڏو پر، ٿيئي ٿي ڪانه راضي دل گلابن سوڳ ڪارو ڪيو، عجب غمناڪ غازي دل
حسن درس
جاڳ جي ٻيڙي ته پرزا ٿي چُڪي، شاھ بندر ڇو ڀلا سمھين نٿو؟
اڏاڻيون ڏور پئي آڙيون سمون ڪنھن سار وانگي ھو لڙيو پي لاڙ تان سورج مھاڻين ٻار وانگي ھو