ڪي کوڙ چريا ماڻهو رستي ۾ مليا هوندئي
ڪنهن سان ته محبت جو اظهار ڪيو هوندئي
اکڙين جي اشارن سان لک قيد ڪيا هوندئي
ڪو چاڪ ته ڪو جاني بيمار ڪيو هوندئي

مُحبت جون چٺيون ٻَڌي
ڪبوتر اڏايون پيا
ڪٿي هُو، اسان ڪِٿ ’وفا‘!
مِڙئي ڌوڙ پايون پيا

تنھنجي جي محبت ۾ مٺا اڄ داغ دل تي ٿيا نوان
اچ اچڻ جي مھل آھي ٿو وڃي ھي ڪاروان

الائــي تـه ڇـا ڇــا وڃــائي وڃــائي،
ســڄـي زنـدگي ئـي وڃــائي ڇڏيسين،
طـبـيعت رتــوڇــاڻ مَـــچَ ۾ نـچـائـي،
چــون ٿــا مــحبت مــچـائي ڇڏيسين،