دوست داناءُ ٿي ويو آھي
پٺَ ۾ گهاءُ ٿي ويو آھي

صبح جو سمنڊ جي ڇولين ۾
ھڪ لاوارث لاش ترندو آيو
ان رات ڪنھن مجبور عورت کي
جڏھن ڪنھن عياش ھو کڻايو

ڪارندا قبر لئه، ڪانوُ ويا ڪڇي
ڪاري ڪنھن اڇي، موٽايو نه موت کي

ميدانن مان وئين هليو، کائي ڀاڙ ڀَڄي؟
جي تو غداري نه ڪئي ڇو ٿيئي اک لَڄي؟
سچي ڳالھ سَڄي، سُڻائي مون ساٿ کي.

جڏھن ھت ڪو ڌرتي ڌڪاريو نہ ھئو
تڏھن سنڌ ڌرتيءَ جون سارون ھيون
جڏھن ڪو بہ ڪانئر نہ ھو ڪرم ۾
تڏھن ھت ھنجن جون اڏارون ھيون

اسان جيئن به جيئي ڀلا ڪو جھان ۾،
سدائين نشان تي سدا امتحان ۾.
ڪڏهن آنڌي الڙي، ڪڏهن ڪڙڪي بجلي.
ڪٿي ڪک رهيو آ منهنجي آشيان ۾.

ٻيو پار مَري ويندو
سهڻي ته بچي ويندي
ميهار مري ويندو

جنگ جنگ جنگ آ، منھنجي توسان جنگ آ،
پليت پير ڪري پري ھي ڌرتي منھنجو ننگ آ

نوان مشال، نيون روشنيـون، نوان شعلا،
نوان خيال، نيون ڪوششون، نوان جذبا،
چـيو لطيـف، بـخاريءَ کــي، آزمـايـو هي،
نـوان جــوان، نـوان قــافــلا، نـوان رسـتا،

ڪولھي، ڀيل ڪاوڙيا، ڏاڍو مٿي ڏاڍ
فاضل ساڻ فراڊ، ڪھاڙي ڪيڏو ڪيو

عشق ري انسان اڌورو، ڀُلجي نه ڪجئين ڀُل
قيمت پُڇي ڇا ڪندين
منشي تي محبت سندي، جُھلي آئي جُھل
قيمت پُڇي ڇا ڪندين

ايازي عيب سمجهيسين، نه تيموري، نـه تاتاري،
پري پيري، اميريءَ کـان نه درگاهـي نـه درباري،
اسان جو يار مزدور آهي، منظور – نــظر هـاري،
تعارف مختصر آهيون اسين پورهيئي جا پوڄاري،