ٻليا تو ۾ ٻل ئي ڪھڙو! تو وٽ موت اجل جون ڳالھيون
تون آن ڦورو، ڌاڙا مارين! تو وٽ سون پتل جو ڳالھيون

ڪارندا قبر لئه، ڪانوُ ويا ڪڇي
ڪاري ڪنھن اڇي، موٽايو نه موت کي

پاڇي وانگر پويان منھنجي، موت بہ مون سان آھي ساڻ
پوءِ بہ ان جي لاءِ جيان پيو، جنھن جي مونکي ناھي ڄاڻ

متان ڊڄين موت کان، موت نه آھي موت
جِيءَ جنين جي جوت، سي جسم ري جيئرا رھيا

زندگي ۾ عذاب ملندا هِن،
پر بُٺيءَ تي گلاب ملندا هِن،
ڪهڙو دستور آ دنيا جو عزيز-
موت کان پوءِ خطاب ملندا هِن.

موت جي بستر تي ھر آشنا ستل
زندگي گذري ٿي ھڪ بيمار جان

موت آھي ماڙھوئا، مٿي کان مٿي
آوَس اھي اچڻو، اُڀرئي يا لٿي
جھان جي جٿي، ھر ڪنھن آ ھرکائيو