دودي ڏنو داد، راھو تنھنجي رت کي
فاضل زنده باد، سنڌ ڄڻي پئي سُورما

راھو تنھنجي رت ۾، مينديءَ جي مھڪ
ڪيڏا ھي ڪٽڪ، لٿا تنھنجي لوءِ تي

سنڌوءَ سينڌ سنڌور راھو رات ڀري ويو
پل نه ھڪ پاسي ٿيو، ڪنا ڏوٿين ڏور
ماڻھن ۾ مذڪور، ته راھو رڃ ڪري ويو

راھو تنھنجا رنگ، مون ڏٺا مون خبرون
چُرندو رھندو چئني ڏِسيين، تنھنجو چوريل چنگ
لاٿا تو لتون ھڻي، ويڙھيچن تان ونگ
جاني تنھنجي جنگ، جاري رھندي جڳ ۾

آيو المناڪ، واقعو ويڙھيچن تان
جھانگيئڙن جھوري وڌو، فاضل جي فراق
ڪيڏو منجھند ٽاڪ، ڪاڙھو رھيو قوم ۾

راھو سڄي راڄ جو، روُحان ھو راکو
ڦلاڻي لاکو، سر ڏيئي ويو سنڌ تان

راھو تنھنجا رنگ، مون ڏٺا، مون ڄاڻ
توريءَ وانگين ويڙھ ۾، وِلھا ٿيا وٿاڻ
ٽوڙيندي ٽُٽي وئين، منجھان ڏوٿين ڏاڻ
اڳيان جابر آڻ ، ڪُونڌر مڃيئي ڪانه ڪا

ڪولھي، ڀيل ڪاوڙيا، ڏاڍو مٿي ڏاڍ
فاضل ساڻ فراڊ، ڪھاڙي ڪيڏو ڪيو