مڌ ڪٽوريون تنھنجون مُرڪون، چپ به تنھنجا چاش،
آخر ڪا ئي ڳالھه ته ھئي! جو پاڳل ٿيو آڪاش.

مئڪشي خيال هو، ڪمال هو!
مڌُ ھو، ڪلال هو، ڪمال هو!

آھيان آءُٗ اُساٽ َ، تنھنجي مَڌُ جي ، او ميان،!
تو سا ڪوءِ ڪَلال جي،جنھن مان منھنجي واٽ،
تو کان ٻاھر ٻاٽ ، تو تائين آ سوجھرو.

منھنجي مَڌُ کي ميرو سمجھي، ٿُڏي ڇڏين ٿو ٿانءُ
تنھنجي مَنَ کان ميرو ناھي، ھَٿ رکي ڏِسُ ھانءُ

ترسي ٺھي جڙي ۽ وڏي احتمام سان
مڌ واپرائي ھوندي اوھان جي ئي نام سان

او مڌ ماتا، ھوريان هل،
منزل آهي هر هڪ پل