مڌ ڪٽوريون تنھنجون مُرڪون، چپ به تنھنجا چاش،
آخر ڪا ئي ڳالھه ته ھئي! جو پاڳل ٿيو آڪاش.

او مڌ ماتا، ھوريان هل،
منزل آهي هر هڪ پل

ترسي ٺھي جڙي ۽ وڏي احتمام سان
مڌ واپرائي ھوندي اوھان جي ئي نام سان

منھنجي مَڌُ کي ميرو سمجھي، ٿُڏي ڇڏين ٿو ٿانءُ
تنھنجي مَنَ کان ميرو ناھي، ھَٿ رکي ڏِسُ ھانءُ

آھيان آءُٗ اُساٽ َ، تنھنجي مَڌُ جي ، او ميان،!
تو سا ڪوءِ ڪَلال جي،جنھن مان منھنجي واٽ،
تو کان ٻاھر ٻاٽ ، تو تائين آ سوجھرو.

مئڪشي خيال هو، ڪمال هو!
مڌُ ھو، ڪلال هو، ڪمال هو!