شــاعــر ســــــــوچيو؛ واڪـــا ٿـيندا،
وڻ – وڻ وڄـندا، پـک پـک اڏُنــدا،
جنگي گيت تي ڪنهن کي سُڌ هئي،
نـاچــــــو بـنجــــي نــينگـر نـچـــندا،

ڪوڙا ماڻهو ڪوڙي ياري نامنظور
ڌارين ماڻهن جي دلداري نامنظور
ڌرتيءَ جي غدارن لئه جي گيت لکن
شاعر ليکڪ سي درٻاري نامنظور!

اڄ وري تخليق کي شاعر مليو،
اڄ وري دنيا کي پيغمبر مليو!

اهو زمانو ويو جو شاعر ڏسندا هئا ڪي خالي خواب
اڄ جا شاعر خواب ڏسن ٿا ۽ ڪن ٿا تعبيرون ڀي
اي تنوير هي تنهنجا شعر به سنڌ جو ڀاڳ مٽائيندا
ڪي اهڙيون تقريرون آهن، جي آهن تقديرون ڀي