پرين پيار تنھنجي ۾ ٿياسين مسافر
وتيسين، سکن کي ڇڏي واٽ وندر
نہ سونھون آ رستو، نہ ساٿي نہ سنگتي
ھلون پيا سھاري، ڀٽائي، قلندر

پاڪائي جو نمونو، راتيون عبادتن ۾
ذڪرِ خداونديءَ جو، قائل علي ولي آ

حج عُمري ۾ تبديل ڪري
جو وطن ڇڏيو آ مولا حسين
پنھنجي ڪکڙن کي خدا حافظ چئي
ڪجھ ھو، جو لڏيو آ مولا حسين

اسان جي پيار تي پھرا، دلي دلدار تي پھرا
رکي موقف سگهان پنھنجو، اھڙي اظھار تي پھرا

عشق اسان وٽ لعل قلندر
جھولي جھومي تن من اندر

صوفي مڌ جا پيالا رھندا
عشق جا ڪي تہ حوالا رھندا
محبت جڳ ۾ باقي رھندي
ڪوڙا ڪين ڪشالا رھندا

ساڏا شان تي ايمان علي اي
جنھن تي راضي رب رحمان، علي اي
ڪو مني نا مني او ٻگهيا ”سرور“
رب رسول ٻاجھون، شارحِ قرآن علي اي