ھر ڪا چوٽ لڳڻ کان پوءِ مون ھر ڀيري پڇتايو آھي
پوءِ بہ سونھن سزا ڀوڳڻ لئہ، مون کي پئي ھرکايو آھي
راشد مورائي
هي ڪنهن جي سرگوشي آهي
”مؤنن ڀر تون ڪيسين رڙهندين؟
”تو وَٽ ڪو هٿيار نه آهي
”پو به وڙهين ٿو! ڪيسين وڙهندين؟“
شيخ اياز
امـيـد جـي شـمعـن کـي جـلايون ويـٺا،
پـروانا خـيـالن جـا پچـايــون ويــٺا.
تـوڙي جو ڪـري تـيل ڏيـون ٿا رت کي،
مـحفل ته بـهر حال مـچـايـون ويـٺا،
استاد بخاري
موکي جي مجاز جا، ھنڌين ماڳين ھُل
جوت ڀريائين جوھري، اکين ۾ امھل
ڪري جي ڪھل، پرڀاتي پُر ڪري
تاجل بيوس
مسافر سوين ڪاروانِ عدم جا
ڪٿي سڀ الائي ويا، ڪير سمجھي
حياتِ گريزان سرابِ مسلسل
ازل کان اڃائي ويا، ڪير سمجھي
شيخ اياز
تـنهنجي اک ۾ پتـلـي ناهـي، پٿري آهـي،
سـنڌ سـڙي پئـي تـنهنجي اک روئي به نٿـي،
تـنهنجي بـت ۾ رت جـي بـدلي ريـتي آهـي،
خلق لڇي پئي تنهنجي دل ڇرڪي به نٿي،
استاد بخاري