پيار نه پهتو ڪنهن به ٺڪاڻي،
جوڳي ڄاڻي وينا ڄاڻي،
رڃ جي راهه ۾ ٿڪاسين ڇاڻي،
جوڳي ڄاڻي وينا ڄاڻي.

ساقي ڏي شراب سو، جيڪو ھجي ھستي ٽوڙ
پيئڻ سان جزوي عقل کي، وجھي نڪ ۾ نوڙ
ڏي ڪو تيلي ٻوڙ، جيڪو نشا چاڙھي نيھن جا

ٻيهارَ به ملنداسين
ڪنهن ڏُور ستاري تي
ٽيهارَ به ملنداسين

نوڪ ابروَء جي نوائي، دل کي سٽيو سينڌ وٽ
ڏس ته سودائي ٿئي ٿو، قتل ڪيئن بازار وٽ

سڀ ڇڏيائون سانگ، ڪندا ڪوھ نماز کي
جيڏانهن عالم آسرو، تيڏانهن ڪن نه تانگهه
نڪي ڀرين ڪلمو، نڪي ٻُڌن ٻانگ
لاهوتي بي لانگ، عدم کان اڳي ويا

اسانجا ڪافراڻا ڪم، نه ئي پنھنجي نمازي دل
مڃايوسونس ڪيڏو پر، ٿيئي ٿي ڪانه راضي دل
گلابن سوڳ ڪارو ڪيو، عجب غمناڪ غازي دل

سر ڍونڍيان ڌَڙ نه لهان، ڌڙ ڍونڍيان سر ناه
هٿ، ڪرايون، آڱريون، ويا ڪپجي ڪانہ
وحدت جي وهانہ، جي وئا سي وڍئا

خدا ڪال ڪوٺين، نہ قيدن ۾ ھوندو
جي ھوندو اسان جي اميدن ۾ ھوندو
خدا ڪين جڪڙيل زنجيرن ۾ ھوندو
جي ھوندو تہ انسان ميرن ۾ ھوندو

اڄ پيو آ پُور! لکجي نئين سري
عشق جو دستور لکجي نئين سري
پيار جو پرچو پنهونءَ تي ڪاٽجي
۽ سسئي جو سور لکجي نئين سري

ڏسي دلبر منھنجي ديوان کي، گلشن ۾ چيو
بس رڳي ھيءَ رھي، بلبل جي نشاني افسوس

ڪجھ اکين ۽ ڪجھ چپن ۾ هو عيان
جام هڪڙو ٻن حصن ۾ ٿو رهي
سڏ ڪري مون کي پتنگن هي چيو
عشق هيڏي ڏس مچن ۾ ٿو رهي

سڪرات ۾ ڪو ڪجهه ٿو گهري، آهي ڪو؟
انصـاف جـو بـوتـو ٿـو ڀُـري، آهـي ڪو؟
هـن هـيڏي جهـان، ٽـن اربـن ماڻـهن ۾ -
انـسان کي انـسان ٿـو ڦري، آهي ڪو؟